Bu resimde Jean Leon Gerome bizi çöle götürüyor: Cennet ve dünya hem ışıkla sırılsıklam hem de şeffaf görünüyor. Ama bakışlar yerde oturan adama ve ölü atına çekilir. Binici sevgiyle arkadaşının başını kucağında tutar; rahat bir pozisyonda hayvan arkasını izleyiciye döner, arka ayakları kumda ve kuyruğu yerde uzanır. İnsanlar ve hayvanlar burada bir bütündür. Oturan kişinin görüntüsü tamamen atına kapılır, böylece her iki figür de tek bir form olarak algılanır.

İlk bakışta at uyuyor gibi görünüyor. Yoksa susuzluktan mı öldü? Kavurucu çöl zemini ve çorak taş çölün üzerindeki manzara, bu sonuca varıyor. Hiçbir yerde bir sulama deliği yok ve görülecek hiçbir yerde bitki yok. Yaşam ve ölüm arasında bir dönüm noktası olması gerekse bile, burada yaşam, binici ile at arasındaki bu yoğun anda gerçekleşir. Sanatçı, insanları ve hayvanları o kadar detaylı bir şekilde resmetmiştir ki, nefesinizi hissedebileceğinizi sanırsınız. Taş çölde güçsüz ya da ölü, asil bir at, çöl yaşamının beraberinde getirdiği drama ve tehlikeden mecazi olarak bahseder. Hiçbir koruyucu çatı, hiçbir orman veya su yolu burada yardımcı olamaz. İnsan doğanın gücüne maruz kalır. Aynı zamanda, atın ve binicinin yakınlığı, zamansız sevgiyi ve her ikisinin de birlikte yaşadığı birçok deneyimi temsil eder.

Jean Leon Gerome doğu yaşamını ustaca yakalamış. Doğayı pembe, kum ve açık kahverengi tonlarında yakalayan açık bir renk paleti kullanıyor. Yerde oturan binici, renk açısından bundan açıkça ayrılmıştır. Gövdesi ve kafası parlak beyaza bürünmüş, siyah bukleleri cübbesinden göze çarpıyor: Burada, tecrübesiz genç bir adam çölde ata binmiş olabilir.

Sanatçı, figürlerini zekice ön plana, merkezin biraz soluna yerleştiriyor. Bu, çevredeki çölü izleyici için neredeyse fiziksel olarak hissedilir kılıyor: çok yoğun bir çalışma!

---

Çölde · Jean Leon Gerome
Private Collection / Bridgeman Images