Ben -özlem ve merakla hareket eden genç bir ressam- Rus manzaralarına ilk kez bakarken, uçsuz bucaksız genişliklerin üzerinde yumuşak bir sis uzanıyor. Havaya köyleri, ormanları ve nehirleri bir tül gibi örten tuhaf bir melankoli sinmiş. Bana öyle geliyor ki Rusya'da sanat asla sadece bir yansıma değil, her zaman ruhun bir aynası, güçlü doğanın ve çalkantılı tarihin bir yankısıdır. Paletimde karıştırdığım renkler ağır ve zengin, sanki Rus toprağının derinliğini yakalamak istiyorlarmış gibi - koyu sarı, koyu mavi, batan güneşin kırmızısı. Kışların uzun sürdüğü ve yazların ışıl ışıl parladığı bu yerde, kelimelerin anlatabileceğinden çok daha fazlasını anlatan resimler yaratılır.



Rus resmi özlem, uyanış ve direnişin kaleydoskopudur. Örneğin Isaak Levitan'ın bir tablosunun önünde duran herkes, Rus manzarasının sessiz gücünü hisseder - romantik bir idil olarak değil, insan ve doğanın buluştuğu varoluşsal bir alan olarak. Levitan'ın "Ebedi Sakinliğin Üstünde" adlı tablosu sadece bir manzara resmi değil, cennet ve dünyanın birbiriyle mücadele ettiği sessiz bir dramdır. Bir de Ilya Repin'in sadece yüzleri değil, tüm yaşam öykülerini neredeyse fotoğrafik bir hassasiyetle yakalayan portreleri var. Örneğin Repin'in "Wolgatreidler "i, sıradan insanların yorgunluğunu ama aynı zamanda haysiyetini hissedilir kılıyor - sosyal adaletsizliğe karşı sessiz bir protesto gibi görünen bir resim.



Ancak Rus sanatı gerçekçilikten çok daha fazlasıdır. Bir deney alanı ve vizyonerler için bir sahnedir. Petersburg'daki stüdyolar 20. yüzyılın başında hareketliydi: Kazimir Malevich gibi sanatçılar temsiliyetçilikten radikal bir kopuş yapmaya cesaret ettiler. Görünüşte basit ama devrimci bir çalışma olan "Siyah Kare" yeni bir başlangıcı, yeni, evrensel bir görsel dil arayışını sembolize etmeye başladı. Natalia Goncharova ve Lyubov Popova gibi isimlerle Rus avangardı, renkleri dans ettirerek ve formları patlatarak tanıdık olanın sınırlarını kırdı. Fotoğrafta bile, örneğin Alexander Rodchenko'da olduğu gibi, görüntü yeni perspektifler ve ifade biçimleri için bir deney alanı haline geldi.



Rus sanatını bu kadar eşsiz kılan şey, gelenek ve devrim, derin kökler ve cesur vizyon arasında sürekli gidip gelmesidir. Mutlak olana, gerçeğe ve güzelliğe duyulan özlem ve en olumsuz koşullar altında bile yeni bir şey yaratma konusundaki sarsılmaz güç Rus sanatının karakteristik özelliğidir. Rus sanatıyla ilgilenen herkes zıtlıklarla dolu bir dünyaya dalmış demektir: Burada ışık ve gölge, umut ve umutsuzluk, durgunluk ve yeni başlangıçlar bir araya gelir. Her resim, her çizim, her fotoğraf, ülkenin kendisi kadar geniş ve derin bir ruha açılan bir penceredir.