Yaklaşık 1630 doğumlu Barend Gael, şövalesini su kenarına kurarken Haarlem kanallarının üzerine serin bir sabah sisi çöküyor. Hollanda kenti Altın Çağ'da canlıdır ve Gael de bu canlılığın tam ortasındadır: Su üzerindeki ışık oyunlarını, kasaba halkının hareketliliğini ve rüzgârda sallanan ağaçları gözlemler. Eserleri, ince işçilik, ayrıntılı kompozisyonlar ve ışığın atmosferik kullanımıyla karakterize edilen manzara resmine ustaca hakimiyetiyle dikkat çeker. Muhtemelen Haarlem'de doğan ve daha sonra Amsterdam'da vefat eden Gael, Hollanda manzarasını tüm yönleriyle yakalayan ressamlar kuşağına aittir. Resimlerinde genellikle nehirlerin ve yolların geçtiği, çiftlik evleri ve sığır sürülerinin sıralandığı geniş, açık ufukları tasvir eder. Renk paleti ölçülü, toprak tonları ve izleyiciyi sahnenin bir parçası gibi hissettiren yumuşak geçişler hakim.

İster bulutlu bir günün dağınık ışıltısı ister batan bir güneşin altın yansımaları olsun, Hollanda'nın değişen havasını ve eşsiz ışığını yakalamakta çok başarılıdır. Kompozisyonları dengelidir ve genellikle yel değirmeni, köprü ya da bir grup insan gibi merkezi bir odak noktası içerir. Gael'in tekniği doğayı dikkatli bir şekilde gözlemlediğini ortaya koymaktadır: ağaçların yapraklarındaki hassas fırça işçiliği, sudaki yansımalar, hayvanların ve insanların gerçekçi tasvirleri onun ustalığını göstermektedir. Her ne kadar döneminin en ünlü ressamları arasında yer almasa da, eserleri 17. yüzyıl Hollanda resminin değerli bir kanıtıdır. İzleyiciyi, doğa ve günlük yaşamın uyumlu bir denge içinde var olduğu geçmiş bir dünyaya dalmaya davet ederler.