Lawrence Alma-Tadema (1863-1912), İngiltere Kraliçesi Victoria'nın lütfundan yararlanacak kadar şanslı olan ünlü bir ressamdı. Tarihsel konulara ve egzotik konulara olan eğilimiyle, Viktorya dönemi çağdaşlarının görüntülerine olan açlığı giderdi. Hollanda vatandaşı olarak, aynı zamanda Belçika ve İngiltere vatandaşıydı. Başarısının zirvesinde Londra'da yaşadı ve prestijli Kraliyet Sanat Akademisi'nin bir üyesiydi. Sanatçının özellikle çağdaş İngiliz tercihlerine uyum sağlamasına şaşmamalı. “Antony ve Kleopatra'nın Buluşması” Londra'daki “Grosvenor Galerisi”nde ilk kez sergilendiğinde, bir eleştirmen coşkuyla şunları söyledi: “Resim kıyaslanamaz.”

Antonius ve Kleopatra arasındaki karşılaşmanın sunumu dünya edebiyatından malzemeye dayanmaktadır: William Shakespeare, 1606/1607 civarında basitçe “Antony ve Kleopatra” adlı oyunu yazdı ve böylece draması “Julius Caesar”ın motifini takip etti. Bunu 1608'de takip eden "Coriolanus" trajedisi ile birlikte, üç eser sözde "Roma dramaları"nı oluşturur. Tarihsel modeller, şaire heyecan verici hikayeler, dramatik gelişmeler ve - mevcut durumda olduğu gibi - trajik bir romantizm için alan sunuyordu. Bu aşkın ana karakterleri Romalı general Mark Antony ve Mısır kraliçesi Kleopatra'dır. İkisinin de birbirine tutkulu bir sevgisi olsa da, siyasi hesaplar onları birbirinden uzaklaştırır ve Antonius sonunda Romalı Octavia ile uygun bir evliliğe girer. Antonius'un Firavun'u suçladığı askeri bir yenilgi sonunda onları tamamen böler. Kleopatra intihar numarası yapar, bunun üzerine Antonius kendini kılıcına atar. Eylem şimdi, son umutsuz eylemde zehirli bir yılan tarafından öldürülmesine izin veren kraliçenin sonunun habercisidir.

Resim, Antonius ve Kleopatra arasındaki ilk, kader karşılaşmasını gösteriyor. İkincisi, Romalı generali ve politikacıyı kazanmak için toplantıyı düzenledi. Bu amaçla, Yunan tarihçi Plutarch'ın (MS yaklaşık 45 - yaklaşık 125) en güzel renklerle nasıl tanımlanacağını bildiği bir tekneye biner: mor yelkenli, altın kıçlı ve gümüş kürekli parfümlü bir gemi olarak. Lawrence Alma-Tadema, karşılaşmayı sahnelemede olduğu kadar beceriyle yakalıyor. Romalı, yorumunda, genel formatın küçük bir bölümü ile yetinmek zorundadır. Bir resimdeki resim gibi, Kleopatra'nın gizlenmemiş merakından kaçtığı perdelerin arkasında, açık köşkün içinden görünür. Gururlu kadın tamamen sahnenin hanımıdır. Rahatça arkasına yaslanarak, Roma'da nüfuzunu ve nihayetinde gücünün pekiştirilmesini beklediği konuğunu beklemektedir. Ressam, saltanatının açık bir işareti olarak bir sahtekar ve bela ekledi. Bununla birlikte, ortaya çıkan romantizmin sonucu konusunda hiçbir hata olamaz: Kleopatra ve Antonius, kompozisyon içinde hayal edilebilecek bir "mutlu son" için çok güçlü bir tezat oluşturuyor.

Antonius ve Kleopatra'nın buluşması, hem içerik hem de teknoloji açısından 19. yüzyılın sonlarının beklentilerini karşılıyor. Viktorya dönemi, genel olarak tarihi konulara ve özel olarak antik konulara odaklanmıştı. Ayrıca resim, popüler oryantalizmin bir örneğini de temsil ediyor; sömürgeci güç Büyük Britanya'nın önemli bir rol oynadığı bir fenomen. Ulusal şair William Shakespeare'in eserlerine aşinalık, her durumda, eğitimli İngiliz burjuvazisi tarafından kabul edilebilir. Ancak resmin arkasındaki hikayeyi bilmeyenler bile resim kalitesinin tadını çıkarabilirler. Alma-Tadema, detaylara ve ince fırça darbelerine olan sevgisiyle figürlere, giysilere ve çevresindeki aksesuarlara eşit ölçüde davranır. Kabul etmek gerekir ki, çürümenin ilk işaretleri şimdiden tüm ihtişamın arkasına saklanıyor. Geminin zeminine saçılan yapraklar, yemyeşil çelenklerin geçiciliğine tanıklık ediyor. Kleopatra'nın yırtıcı kürkü, asil yaban kedisinin işe yaramaz bir kalıntısıdır - ve en azından kendi sefil kaderinin bir göstergesidir.

---

Antonius ve Kleopatra'nın Buluşması · Lawrence Alma Tadema