Süprematizm, adını 1913 yılında Kazimir Malevich tarafından icat edilen avangard bir Rus sanat hareketidir. Adı, soyut sanatın üstün sanatsal duyguyu yansıttığı anlayışına dayanmaktadır. Temsili olmayan sanat, sınırlı bir açık renk yelpazesinde temsil edilen ve birleştirilen birkaç temel geometrik öğeye dayanır. Bazı çalışmalar Öklid dışı geometri kavramını takip eder ve şekilleri hareket halinde veya zaman içinde görselleştirir. Ne kişi ne de nesne ilgi odağı değildir. Sanatçı, tek gerçek gerçekliğin, koşulsuz nesnelliğin yaratıcısı ve aracısıdır.

Bu sanat akımının eserleri ilk kez 1915'te Saint Petersburg'da sergilendi. Ana eserler, takip eden üç yıl boyunca oluşturuldu; ancak bu tarz 1930'ların başına kadar kullanıldı. Çekirdek dönemde, Malevich'e ek olarak Exter, Kliun, Suetin, Genke-Meller ve Senkin gibi sanatçıları da içeren Supremus grubu da bir araya geldi. Süprematizmde resmin yanı sıra tiyatro, müzik, mimari, dekoratif sanatlar ve edebiyat da temsil edildi. Sanatçılar bu tarzdan günümüze kadar etkilenmiştir, önemli bir çağdaş temsilci mimar Zaha Hadid'dir.

Sanat hareketi, Blue Rider, kübist-fütüristik akımlar ve geleneksel Rus halk sanatı arasındaki gerilim alanında ortaya çıktı. Bauhaus hareketiyle bağlantılı olan Malevich, programını yayınlarında tanımladı. Süprematizm, (ideolojik) araçsallaştırmayı reddetmesi, ne devlete ne kiliseye hizmet etmek, ne de tarihi tasvir etmek istemesi, ancak nesneden bağımsız olarak tamamen kendi içinde ve kendisi için var olabilmesi bakımından kendisini yapılandırmacılıktan açıkça ayırır. Bu karşıtlık aşılmaz gibi görünse de El Lissitzky ve Rodshenko gibi sanatçılar kariyerleri boyunca Süprematizmden Konstrüktivizme adım attılar. Tüm modern sanatlar gibi, Süprematizm de Stalinizm altında bastırıldı ve “sosyalist gerçekçilik” doktrini tarafından gelişmesi engellendi.