Pre-Raphaelites, 19. yüzyılın bir İngiliz sanat hareketidir. Sanatçı arkadaşları William Holman Hunt, John Everett Millais ve Dante Gabriel Rosetti tarafından Pre-Raphaelite Brotherhood, PRB'nin kurulmasıyla ortaya çıktı. İsim, seçilen programı özetliyor - model, ressam ve mimar Raphael'in (1483-1520) zamanından önce İtalyan Rönesans sanatıydı. Bunun nedeni, sanatsal naifliğin kaybolduğuna ve her yerde görülen tavırcılığın gelişme için hiçbir fırsat sunmadığına olan inançlarıydı. Grup daha sonra Collinson, Deverell, William Michael Rosetti, Solomon, Stephens ve Woolner gibi sanatçıları içerecek şekilde genişletildi. Zaman zaman topluluk The Germ dergisini yayınladı, daha sonra: Sanat ve Şiir. PRB 1853'te çözüldü ve bazı sanatçılar daha sonra kendilerini Hogarth Kulübü'nde buldular. Bir odak, doğanın en doğru temsiliydi. Sanat akademisinin öğrettiği şey, üstesinden gelinmesi ve sanatın özgürleşmesiydi. Burada, Overbeck çevresinde bir araya gelen Alman Nasıralılarla bir paralellik vardı. Bir güdü kaynağı edebiyattı, özellikle Blake, Shakespeare ve geç romantik Tennyson'ın eserleri. Ön-Rafaelciler, nostaljik özlemleri içinde, sanayileşme tarafından hala bozulmamış bir manzara ve saf ve katıksız bir istikrar arıyorlardı. Sanat Akademisi, Ön-Rafaelcilerin resim üslubuna gücendi ve onları sergi salonlarından dışladı. Eleştirmenler eserleriyle alay ederken, diğer sanatçılar sempati duydu. Resim stilinin salonlara uygun hale gelmesi, ancak Ruskin'in 1851 tarihli Times'daki bir makalesi sayesinde oldu - saygın William Turner'ın paralellikleri ve yeni ressam yaklaşımları şimdi alkışlandı. Bunlara net, parlak renkler, parlak ışık, doğanın en hassas, saygılı çalışması ve en küçük ayrıntıların bile tasviri dahildir. İçerik açısından, ruh yaşamındaki mistik, gerçek tutkunun güzelliğe veya zarafete tercih edilmesiyle ilgiliydi. Bu yaklaşım İngiliz sanatını açıkça şekillendirmiştir; Etkiler örneğin Burne-Jones, de Morgan, Morris veya Stanhope'ta görülebilir.